Dag 6 – De rust is helemaal gevonden

Vandaag is een dag dat niets moet en alles mag. Een dag dat het horloge eigenlijk af kan. Een dag die geleid wordt door de dingen die gebeuren en niet door enige planning. Dit is volkomen rust. Dit is alleen nog maar genieten van de bijzondere dingen die om je heen gebeuren.

Daardoor ook veel meer tijd voor het ontbijt. Toch ben ik er redelijk vroeg bij. In eerste instantie denk ik dat alle tafeltjes door Dell zijn afgehuurd, maar iedereen krijgt als het ware een warm welkom door Dell. Dell houdt hier sinds donderdagavond een soort seminar gebeuren en er zijn een aantal lezingen waar een ieder in het hotel aan mee kan doen. Morgen (zaterdag) om 09:00 een lezing over Cloud Computing. Kan ik nog PE punten mee verdienen ook. Maar ik weet het nog niet. Ook word ik in de Stangl-Morgenpost uitgenodigd de nieuwste modellen van Daimler en Audi te gaan bekijken. Ze staan – zonder kenteken – voor de ingang opgesteld.

Laat ik u eerst nog even updaten over dat tafeltje rechts. De man alleen en zijn dochter. En Peter zou Peter niet zijn als hij toch niet even dat mysterie gaat oplossen. Gisterenavond was een korte constatering dat het toch wel erg warm was in de Kaiser Stube genoeg om het ijs te breken. Hij had de avond ervoor goed opgelet toen ik met die Zwitsers converseerde en bracht de stelling naar voren, dat Nederland een heel mooi land is en dat hij regelmatig en met alle plezier in Bergen aan Zee verbleef. Zijn vrouw was op dit moment met hun oudste zoon van 14 in Florida en hij dus met hun jongste in Going. Ze hadden een speciale band met Going. Ze kwamen uit Zwitserland, maar ze waren in Kitzbühel getrouwd en hadden hun huwelijksfeest in de Stanglwirt gevierd. Daarom kwamen ze hier nog steeds terug en ook voor de wintersport. Enfin dat mysterie is ook weer voor een deel opgelost. Ik heb nog geen tennisrackets gezien.

Bij het tweede kannetje koffie geniet ik van een mooie plak cake, komend uit een tulband, zoals mijn moeder die ook regelmatig maakte. Ik lees op mijn gemak het FD van deze ochtend op mijn iPad en zie dat de olieprijzen in een razend tempo aan het dalen zijn en dat de waarde van onze Koninklijke Olie maar even met 8 miljard gedaald is. Het kan verkeren. Daarnaast daalt de euro in waarde, doordat Trichet heeft aangegeven dat de rente niet zo snel zal gaan stijgen en dat levert weer wat valutaire wind mee op voor mijn speeders op Google. Nog steeds leef ik in de veronderstelling, dat deze kort geleden aangegane belegging deze hele vakantie gaat financieren. En als ik daar maar veel aan blijf denken dat zal het zeker goedkomen volgens mijn NLP boek.

Mijn nieuwe camera moet maar eens goed uitgeprobeerd worden en ik besluit maar eerst eens naar Kitzbühel te rijden en nu wel de auto uit te gaan. Een polo is nu al voldoende blijkt; de trui kan in de auto blijven. Een rondje lopen in het dorp om te constateren, dat er ook het nodige dicht is. Dit is echt het laagseizoen. Maar voordeel is wel dat het overal zo lekker rustig is. De ijszaak is nog op vakantie en sommige winkels kunnen het zichzelf permitteren om maar gewoon zo’n 6 weken dicht te gaan. En er is zelfs een winkel die ook gesloten is, maar een bordje op de deur heeft die zegt: "Komme gleich" en kort nadat ik de foto gemaakt heb doet de zo bekende grijze mevrouw met gekromde rug haar winkeltje weer open.

Teruggekomen bij mij auto, besluit ik naar Wochenbrunner Alm te rijden om van daaruit de Gaudeamushütte met een bezoek te verblijden. Dit keer nog geen tol voor het laatste stuk van de weg omhoog naar ca 1.000 meter. Die mijnheer die de tol moet innen kan zijn kosten met dit lage aantal bezoekers zeker niet waar maken. De bergschoenen komen in de plaats van de modieuze Santoni’s en de klim omhoog kan beginnen. Wel weer even wennen om gelijk redelijk fors te moeten stijgen. De benen willen al heel snel niet meer en de ademhaling neemt in frequentie snel toe. Echter een korte stilstand en met het doel in gedachten kom ik toch steeds hoger. En zo moet het ook. Niet door tegenslag je doel uit het oog verliezen. Er voor gaan en wetend dat het succes zal smaken. Onderweg twijfel ik nog wel een keer of twee. Zeker als de hut al redelijk in het zicht is en ik met de superzoom van mijn nieuwe camera hem zo dichtbij kan halen, dat het net lijkt alsof ik er geweest ben. Maar nee, toch ga ik door. Dit kippestukkie moet ik toch kunnen volbrengen. Anders kom ik nooit in het Ellmauer Tor; maar die uitdaging is zeker niet voor vandaag. De Gaudeamushütte blijkt al open te zijn en de Wirtin verwelkomt mij en feliciteert mij met mijn afgelegde beklimming. Ik zal wel dorstig zijn suggereert ze, gebaseerd op mensenkennis of op de wil toch iets te kunnen verkopen. Laten we het op beide houden.

Een appelsap met prik wordt gehaald en we raken in gesprek. Zo doe ik aardige wetenswaardigheden op. Niet alleen dat haar tante, zijzelf en haar dochter bij Stanglwirt werken of gewerkt hebben, maar ook dat er gemiddeld 5 doden per zomer vallen in de Wilder Kaiser. Met name door mensen die uitglijden en met hun hoofd wat (te) hard tot stilstand komen tegen een grote steen (zo niet dan hadden ze verder gerold met alle gevolgen van dien). Maar ook verhalen over dat links van het Ellmauer Tor meer gewandeld wordt dan rechts, omdat die bergen veel moeilijker zijn. Ook blijkt haar hut de eerste stop te zijn op de Adlerweg, een looproute van St. Johan in Tirol naar Lech. Een tocht van 23 dagen, die niet echt heel moeilijk is, maar door de lengte natuurlijk wel heel zwaar. Ze neemt nog een foto van mij, zodat ik thuis het echte bewijs kan leveren, dat ik het geschaft habe en na de halve liter vocht aanvaard ik weer de terugweg.

De Mittagsjause is weer aan de beurt. Want veel inspannen vandaag ga ik mij niet meer getroosten. De Mittagsjause wordt vandaag buiten genoten en het is heerlijk in de schaduw en onder de paraplu (jazeker dubbelop). Wijn en Kaiserwasser maken de versnaperingen compleet en met twee boeken bewapend hou ik het hier wel een tijdje uit. Echter op een gegeven moment is het dan toch weer tijd voor het blogje en aansluitend het diner. Het blogje moet voor het eten af, want vanavond is er life muziek in de bar. Ja ook hier staat het weekend voor de deur. Volgens mij ook nog om 18:10 een rondleiding langs het Lipizzaner Gestüt, maar ik denk dat ik die maar even aan mij voorbij laat gaan. Zoals ik al zei, ik laat mij wel leiden door de dingen die gebeuren, dus je weet het nooit.

NB in mijn Picasa Web album zijn nog veel meer foto's te zien van vandaag.