Na een goede nachtrust toch vroeg wakker. En waarom weet ik niet, maar ik moest even kijken of er nog iets op teletekst stond. Tja en dan ben gelijk klaar wakker. Osama Bin Laden uit de weg geruimd. Dansende Amerikanen op de TV en de speech van Obama (slechts 1 letter verschil) wel drie keer gezien. Het lichaam is al in zee gegooid. Is dat geen verduistering van bewijsmateriaal? Ik heb in ieder geval begrepen dat hij een baard had en een jurk droeg.
De lucht is strak blauw en na de ochtendrituelen moet ik me maar eens klaar gaan maken voor ontbijt. Die ochtendrituelen die gaan weer gepaard met onverwachte uitspattingen uit alle tubes die meegereisd zijn. De hoogte en daardoor lagere druk buiten zorgt voor een overdruk binnen. De after shave balsem, mijn jong houd elixer en de tandpasta. Ze doen er allemaal aan mee.
Maar als je die tegenslagen hebt overwonnen komt het probleem van de schoen. Ik bedoel daarmee de keuze van de schoen. Ik moet met schaamrood op mijn kaken bekennen dat ik 9 paar schoenen bij mij heb. Volgens mij weet menig vrouw mij voor een vakantie van een week niet te evenaren. Maar ik tel wel mijn berg-, sport en golfschoenen voor het gemak ook maar even mee. Maar toch blijven er dan nog 6 over. De keuzen valt op de snelste schoen. Dat is de enige instapper waar je geen schoenlepel voor nodig hebt, hoewel die schoenlepel juist weer van hotelwege wordt verstrekt. Dus de blauwe Santoni met kwastjes mogen mee naar de ontbijt tafel.
Ik wordt al opgewacht door mijn favoriet van 4 jaar terug. De serveerster die bij alles wat zij zegt een klein koninklijk hupje maakt. Dat doet ze al jaren en daarom heeft ze het waarschijnlijk langer uitgehouden dan de Fraulein (wat zou daar toch mee gebeurd zijn?). Die blauwe stappers brengen mij verschillende keren heen en weer naar de verschillende buffetten. De eitjes maker – dit keer een mevrouw – is niet zo’n snelle als we wel in de zomer zien, maar dan vormen zich met gemak ook rijen voor de 6 pitten die tegelijk bediend worden. Nu ben je gelijk aan de beurt en hoeft deze mevrouw slecht maximaal 3 (wat ik gezien heb) pannetjes in de gaten te houden. Maar de scrambled eggs van haar waren van uitzonderlijke kwaliteit.
De zon nodigt uit om er toch even rustig van te genieten. De stoel wordt op het balkon enigszins verplaatst om er daarna plaats in te nemen. Maar alvorens dit te doen wordt een blik hiervan digitaal via het Facebook netwerk aan al mijn vrienden ter kennisname is verstuurd. Leuk voor al die mensen die zo blij zijn dat ze op de maandagochtend weer mogen gaan werken. Maar na een kwartier merk ik al dat de zon ondanks het vroege uur toch een grote kracht heeft. En er zijn schoenen die in deze omgeving en met dit weer die echt staan te springen om ondergebonden te worden: de bergschoenen.
Dus wordt er voor de ochtend een meer dan 2 durende wandeling uitgevoerd met als resultaat 192 foto’s die eigenlijk allemaal zo het webalbum in zouden kunnen, maar per saldo komt ca 1/3 in aanmerking. Van veel bekende plekken wordt weer een foto gemaakt en de zon wordt alsmaar warmer. Thuis aangekomen schijn ik zelfs een beetje verbrand te zijn. Hoe kan dan dat nu, ik was zo goed voorgebakken?
Oh ja, ik was hier gekomen om te gaan nadenken over hoe ik moet gaan nadenken over mijn toekomst. En sinds gisterenavond heb ik – op afstand in Holland – er zelfs een coach bij, dus ontkom ik er echt niet aan. Maar vandaag nog maar even niet. Een boek lezen over de materie (ik heb er een hele stapel van) is voor vandaag nog maar even genoeg. Als de inspiratie komt, dan komt die en dan maak ik er gebruik van en anders niet. Ten slotte moet het Weblogje ook nog de lucht in en moeten de 192 foto’s ook nog voor een gedeelte het net op. En als je dan geen cardreader kan vinden (maar die later wel nog onder in die grote tas aantreft) dan kost alles ook nog meer tijd en meer moeite. Maar mijn coach geeft aan dat ik eerst maar eens duidelijk moet krijgen waar ik echt gelukkig van wordt. Nou dat is niet zo moeilijk: een weekje in Stanglwirt! Dus dat is dan snel klaar.
De lucht begint zo net na de middag te betrekken. Dit is ook al in de ochtend editie van de interne Stanglwirt krant voorspeld en die voegde er aan toe, dat er ook nog regen uit zou gaan vallen. Dus daar is het wachten nu op. De stoel op het balkon heeft geen zin meer, de zon is steeds vaker weg. Maar om 15:00 is het Mittagsjause en dat is eigenlijk de verlate lunch, die inbegrepen is in de totaalprijs, dus als rechtgeaarde Nederlander ga je dat ook met een bezoek vereren. Maar ook wat kaarten kopen en de nieuwe Focus, die ik alleen in Duitsland of Oostenrijk lees. Ik overweeg nog even of ik wel of niet nog naar Kitzbühel heen en weer rijd of niet, maar ik blijf even lekker rustig aan doen. Nog geen MindMaps (hoewel ik gisteren mijn eerste gemaakt heb over alle mogelijkheden die ik deze week heb) maar wel een heerlijke dag. Wat een genot hier, wat een luxe van een rijkdom. Ja dit doe ik het liefste.
Na een heerlijke douche dan maar weer gezellig naar de bar. Daar hebben ze niet alleen wifi (eigenlijk wel het belangrijkste) en Prosecco, maar ook van die lekkere nootjes en van die bruine stokkies met zoutkorrels aan de buitenkant (hoe heten die dingen ook alweer?). Het is rustig in de bar. Wel meldt zich de kersverse directeur marketing, de schone dochter van de eigenaar. Zij begint zich al echt als directeur en als opvolger van Herr Hauser te gedragen. Ze bestelt wat aan de bar en de jongeman die bedient kruipt haast voor haar. Oh ja, ik zei ooit dat ik gespecialiseerd was in familiebedrijven. En ja, het is hier niet anders dan bij andere familiebedrijven. Als ze ook nog wat moeten met strategie en financiering dan kunnen ze bellen. Lijkt me een leuke opdracht.
Na twee Prosecco’s en een goed begin van mijn weblog voor dag 2 is het tijd om weer af te dalen naar het restaurant voor het diner. Twee keer afdalen en dan – net zoals de bar waar je vandaan kwam – nog steeds op de begane grond? Morgen een Prosecco minder? Oh nee, het is hier heuvelachtig in de omgeving! Uiteindelijk klopt het gewoon.
Het menu is weer uitgebreid en de wijnen opperbest. Jammer dat de olijfolie die ik over de salade heen gesprenkeld had nu voor een gedeelte op mijn net schoon aangetrokken overhemd is nedergedaald. Gelukkig is hier ook een wasserij en als ik voor woensdag inlever heb ik het vrijdag weer terug. Nog even over nadenken en de aanwezige voorraden bekijken. De dag wordt even in de bar afgesloten met een doppio espresso en een Marillen Schnapps en daar laat ik het bij. De weblog moet nog even het net op. Morgen wordt een regenachtige dag. Misschien wel een dag met inspiratie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten