De regen is definitief verdwenen uit het Tiroolse Oberland. Maar koud is het nog wel. Een kwartiertje eerder aan tafel voorkomt alle drukte. Vandaag geen neergeschoten terroristenleiders of anders, dus we kunnen gewoon op tijd bij het ontbijt zijn. En dat er geen rij staat bij de eierenfabriek ligt voor een gedeelte aan het lagere aanbod van mensen, maar vooral aan het feit, dat de kampioensmevrouw weer achter het fornuis heeft plaatsgenomen. Zij weet tenminste dat er bij de eieren die gescrambled gaan worden ook nog een klein beetje melk moet. En met welk gracieuze en geraffineerde bewegingen zij de kleverige rauwe eiereninhoud met behulp van wat ingrediënten tot een fantastisch eindproduct weet te brengen, is alleen al een lust voor het oog. De smaakpapillen komen later aan de beurt.
Er is na het ontbijt enige twijfel. De bibliotheek opzoeken heb ik nu even nog geen zin in, maar het is te koud om buiten te gaan zitten of een buitenactiviteit te gaan doen. Ik bedenk, dat ik ook die gehele golftas heb meegenomen en weet nu al dat mijn pro straks naar de ingevulde kaarten gaat vragen, dus is dat misschien wel een goed idee. Echter zoals ik al vermeldde is het best nog wel koud en laat ik nog maar even wat uitstel tot de executie inbouwen. Stoer ga ik een starttijd reserveren bij de Golfplatz Wilder Kaiser. Dat wordt morgen 10:10 uur. Gemakkelijke tijd om te onthouden. Nu benieuwd wie er met mij meeloopt. Als het maar niet een echte crack is met een lage handicap, want dan wordt het echt helemaal niets met mij. Gelukkig is deze baan redelijk vlak – voor Oostenrijkse begrippen – en dat kan mij misschien een beetje helpen. Ik ben benieuwd. Weer eens echt 18 holes lopen; dat is heel lang geleden.
Ik besluit – nu de Audi toch buiten is – maar gelijk door te sturen naar Innsbruck. Ten slotte heb ik bij de ANWB enkele weken geleden een vignet voor de Oostenrijkse autobaan gekocht en deze moet toch op een of ander manier benut worden (weer een heel Hollandse gedachte). Innsbruck is ca 70km van Going verwijderd en dus goed te doen. De route alleen al is erg mooi om te rijden. Door het brede dal van de rivier de Inn kijk je ver en zie je aan beide zijden van het dal de mooie bergen opdoemen. Het valt mij op dat er slechts heel weinig sneeuw op de toppen ligt. Normaal om deze tijd van het jaar ligt er veel meer sneeuw. Maar er is gewoon minder gevallen en het is de afgelopen weken best wel warm geweest hier. Er is weinig verkeer op de weg en uit de speakers krijg ik het vervolg van de top 2000 editie 2010, waar ik ca 2 weken geleden mee begonnen ben. Gestart bij nummer 1, Hotel California van The Eagles en vandaag hoorde ik onder andere Money van Pink Floyd langskomen. En die stond op plaats 290. Ik schiet dus al een klein beetje op.
In Innsbruck parkeer ik de auto in de goed bereikbare overdekte parkeergarage van het Centraal Station (ook wel Haubtbahnhof genoemd). Naar het echte centrum is het dan maar kort lopen. Natuurlijk even langs het gouden dak en in een mooi winkelcentrum (Tyrol) een cappuccino.
Daar zie ik dat Saturn ook deel uitmaakt van dat winkelcentrum. De bovenste etage en volgens de posters de grootste van Oostenrijk. Volgens mij zijn ze allemaal even groot. Ik word weer eens – je hebt van die dagen – naar de compactcamera’s toegetrokken. En het is niet dat ik er nog geen een heb, maar die apparaten worden elke keer weer mooier en beter en met meer mogelijkheden. En na enig dubben ga ik voor de bijl.
Ik “verkoop” hem aan mijzelf door de feature GPS te benadrukken (kan je zien waar je die foto gemaakt hebt) en de Leica lens die op die Panasonic zit. Dat die dan ook nog zo’n mooie blauwe kleur heeft en 12 keer kan inzoomen is dan alleen nog maar meegenomen. Niet meer relevant voor het koopproces, dat is in mijn hoofd al afgesloten en ik hoef alleen nog maar langs de kassa. Om te voorkomen dat ik nog meer in mijn hoofd haal en om ook nog op tijd te zijn voor de Mittagsjause in de Stanglwirt zoek ik mijn auto weer op en aanvaard de terugweg. Nog rustiger dan de heenweg en inmiddels al 17 graden. In Going is het nog slechts 13 graden, maar dat komt wel goed.
Aangekomen op mijn kamer weet ik niet hoe snel ik eerst de batterij van de camera in de meegeleverde oplader moet stoppen. Daarna naar de plaats waar de verlate lunch te verkrijgen is, de Mittagsjause. Deze wordt voorzien van een glas Grüner Veltliner. Gezonde salade, wat brood en twee dikken plakken van een soort rollade. De vis laat ik vandaag maar even links liggen. Als tweede gang een bordje vers fruit. En nu snel terug naar mijn net veroverde nieuwe gadget. De batterij wordt in het toestel gestopt en alles wordt ingesteld. De datum en tijd wordt van de GPS satellieten afgehaald. Dus nu naar buiten en zien wat de kwaliteit van de foto’s gaat worden. En ik moet zeggen dat ik heel erg tevreden ben. Hieronder wat voorbeelden met als het goed is ook de geotag gegevens:
Als ik terugkom op mijn kamer zijn mijn twee overhemden, die ter wassing en strijking waren aangeboden, twee dagen eerder gearriveerd dan verwacht. Beter zo dan andersom. Heel fijn. Met niet te veel morsen moet het de rest van de vakantie gaan lukken. Oh ja, ook nog maar even de boeken in. Dat was toch eigenlijk de missie van deze week en ik zit mijn taak eigenlijk een beetje te verzaken. Maar de verleidingen zijn hier dan ook zo groot. Als ik straks weer 10 uur in de auto zit kan ik nog heel veel nadenken, denk ik dan. Maar goed, lekker even op die gemakkelijke stoel op mijn balkonnetje is ook niet verkeerd. Het nuttige met het aangename verenigen heet dat dan en voor ik weet ben ik helemaal vertrokken en vol aandacht voor mijn NLP boek. Wat is dit toch interessant. Wat is dit toch eigenlijk fascinerend.
Om 19:15 is het weer de hoogste tijd om af te dalen naar het restaurant. Vandaag maar eens wat minder alcohol. Geen Prosecco’s in de bar vooraf (tijdens mijn NLP belevenissen heb ik wel een 0,75l fles water soldaat gemaakt) en bij het diner alleen 0,25l Grüner. Geen rood vandaag. Die schnaps na afloop reken ik niet mee; ten slotte is dan gewoon echt gezond (als ik Magdelana Hauser, de Stanglwirtin mag geloven). Het diner is weer van uitzonderlijke klasse. Vandaag maar niet alle details. Maar wel niet te laat naar bed. Ik moet morgen 18 holes lopen en dat is al moeilijk zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten